De grootsheid van nuance

“Ik zal je Míjn Kerk laten zien…” Zijn grote ruwe Vaderhand vol eelt legt Hij op Zijn hart. Met Zijn andere arm strekt Hij uit naar en opent zo het Mission on the road-avontuur wat nog voor ons ligt. Zoiets zag ik voor me, super cheesy. Maar nu weet ik niet zo zeker of God armen heeft, handen en een hart. Daarnaast heb ik hem mogelijk verkeerd verstaan. Want hoe meer mensen we tegenkwamen, hoe meer we zagen van verschillende culturen, geloofsleven, Godsbeeld en manieren van ontmoeten. Hoe meer ik besefte dat dit niet dé kerk was waar ik naar keek. Ik mocht iets belangrijkers zien en misschien is dat dan wat ze noemen Zijn Koninkrijk.

Ik ben een meisje van nuance, wat mij mogelijk tot de meest irritante bijbelstudiegenoot maakt die je binnen onze kerk, dan wel Koninkrijk kan vinden. Taal bepaalt, geen woord komt zonder bijklank en daar ben ik extreem gevoelig voor. Waar kerk klinkt als een bekrompen instituut, komt Koninkrijk met een majestueuze klank en een bepaalde grootsheid. Deze grootsheid heb ik nodig, want in een Koninkrijk valt de ruis van al onze vormen en verschillende te meten maten weg, blijkt futiel. En al bestaat dit Koninkrijk nog steeds uit mensen, door hun diversiteit wordt ze een optelsom van stukjes waarheid, stukjes Godsbeeld die samen misschien iets van een oneindig diverse God weerspiegelen. Het lokt, voor het eerst zie ik iets waar ik misschien wel weer bij wil horen. Een Koninkrijk, meer dan een kerk, divers genoeg om mijn eigen plek te vinden.

Ik ging opzoek naar dé kerk in Europa, maar vond Zijn Koninkrijk. De kerk begint opnieuw? Ja Goddank, het is een zegen, laat ons ook alsjeblieft opnieuw beginnen. Deze verschillende mensen die elkaar op hun eigen nieuwe manier ontmoeten en samen hun weg zoeken hebben geen last van de bullshit die wij in Nederland te goed kennen. Vrij van ruis zijn zij oprecht gepassioneerd, iets wat wij mogelijk ergens tussen opwekking of psalmen, kinderdoop en seks voor het homohuwelijk zijn kwijtgeraakt. Geen nieuwe kerk maar het begin van een Koninkrijk waar misschien zelfs ik naar uit kan kijken, is dat te idealistisch?

Twee weken op reis. Ik zie mijn verlies, tel mijn winst en dit was wat onder de streep overbleef: Een concept-christen met een verzand geloof, maar ideeën en hoop genoeg voor een hernieuwd en stevig fundament binnen Gods Koninkrijk.

Dank voor wie las en dank voor wie luisterde.
Met een zwierige buiging,
Jetske

Meer over wat onze Nederlandse kerk specifiek kan leren van de plekken waar wij geweest zijn in de volgende Pit.